Ogiery - Konie skokowe

Pochodzenie i historia koni skokowych

Historia koni skokowych jest bardzo złożona i uzależniona od tego, którą z ras bierze się pod uwagę. Powstanie koni holsztyńskich datuje się na średniowiecze, podczas gdy koni hanowerskich czy trakeńskich na XVIII wiek, kiedy to powstały również pierwsze stadniny kierowane dla tych ras. Nierzadko również dochodzi do krzyżowania wymienionych ras w celu osiągnięcia jak najlepszych predyspozycji skokowych. Sama historia skoków przez przeszkody rozpoczyna się właściwie w XVIII wieku. Wtedy to częste były polowania na lisy, który wzmagały współzawodnictwo między poszczególnymi uczestnikami. Pierwsze oficjalne zawody w skokach przez przeszkody odbyły się już w 1864 roku w Dublinie. Dość szybko sport ten stał się też dyscypliną olimpijską - miało to miejsce w 1900 roku podczas Igrzysk w Paryżu. Co ciekawe, pierwsze zawody skoków przez przeszkody bardzo szybko odbyły się także w Polsce - wydarzenie odbyło się w Warszawie w 1880 roku. Warto też zwrócić uwagę na to, jak dyscyplina ewoluowała, na początku XX wieku skorygowano bowiem rodzaj dosiadu, dzięki czemu konie mogły skakać w warunkach możliwie zbliżonych do naturalnych. Pomysłodawcą tego trendu był kapitan Federico Caprilli. Dobrze o tym pamiętać, jeśli planowane jest kupno koni skokowych lub sprzedaż koni skokowych.

Użytkowanie koni skokowych

Konie skokowe oczywiście przede wszystkim wykorzystywane są w zawodach skoków przez przeszkody. Celem tego typu konkursów jest ocena umiejętności, dokładności oraz wytrenowania zwierzęcia skaczącego pod jeźdźcem. Na trasie do pokonania znajduje się kilka lub kilkanaście przeszkód, które koń wraz z jeźdźcem muszą pokonać w określonej kolejności i w ramach narzuconego limitu czasowego. Za każdy błąd, jak np. zrzucenie przeszkody lub nieposłuszeństwo, przyznawane są punkty karne, przy równej ich liczbie decyduje jak najszybszy czas pokonania trasy. Mężczyźni współzawodniczą z kobietami.

Oprócz tego konie skokowe dość powszechnie uważane są za dobre wierzchowce. Zależnie od rasy, sprawdzają się np. w ujeżdżeniu, jeździe westernowej, a nawet szkółkach jeździeckich. Wynika to głównie z ich wysokiej inteligencji, przywiązania do jeźdźca oraz dużej chęci do współpracy z nich. Szybko nabywają także nowe umiejętności.