Konie rasy tinker są w Polsce popularne dopiero od niedawna, duże zainteresowanie zawdzięczają przede wszystkim swojej niezwykłej urodzie oraz bezkonfliktowemu usposobieniu. Dlatego też w ostatnich latach kupno tinkera stało się celem wielu hodowców, a sprzedaż tinkera to znakomity sposób na szybki zarobek. Tinkery to konie ogólnoużytkowe, a także dość zróżnicowane pod względem osobniczym. Rasa ta najprawdopodobniej pochodzi z Wielkiej Brytanii i Irlandii.
nadaje się dla początkujących
jest pewny w terenie
łatwy w załadunku
US
HU
jest koniem do towarzystwa (ograniczona użytkowość)
nadaje się jako koń szkółkowy
nadaje się do hipoterapii
US
nadaje się jako koń szkółkowy
nadaje się do hipoterapii
nadaje się dla początkujących
AT
jest koniem do towarzystwa (ograniczona użytkowość)
nadaje się jako koń szkółkowy
jest pewny w terenie
US
nadaje się jako koń szkółkowy
nadaje się do hipoterapii
nadaje się dla początkujących
DE
US
US
jest koniem do towarzystwa (ograniczona użytkowość)
jest pewny w terenie
jest wszechstronny (allrounder)
US
Ogłoszenia na pierwszej stronie
US
HU
US
AT
US
DE
US
US
US
US
US
US
US
US
US
PL
US
US
US
Tinkery osiągają od 135 cm do 170 wzrostu w kłębie, dlatego też przez część ekspertów zaliczane są do kucy. Ponadto posiadają dużą głowę osadzoną na masywnej szyi, lekko garbaty nos, gęste owłosienie grzywy oraz długie uszy. Oprócz tego do charakterystyczych cech tinkerów należą umieśnione i szeroko rozstawione nogi, a także mocna klatka piersiowa. Dzięki temu sylwetka tinkerów jest wyjątkowa i bardzo przyjazna dla oczu. Z tego powodu kupno tinkera będzie znakomitym urozmaiceniem każdej hodowli. Konie te cieszą się stale rosnącym zainteresowaniem, dlatego sprzedaż tinkera nie zajmuje wiele czasu.
Tinkery mają spokojne usposobienie i uwielbiają trzymać się blisko człowieka - chętnie próbują nawiązać kontakt (także z dziećmi) czy sprawdzają zawartość torby lub plecaka. Są bardzo posłuszne, ufne i ciekawskie, a do tego szybko nabywają nowe umiejętności.
Choć trudno określić jednoznaczne pochodzenie tinkerów, najprawdopodobniej wywodzą się z terenów Wielkiej Brytanii i Irlanii. Przez lata funkcjonowały w romskich enklawach, dzięki czemu są tak przyjazne człowiekowi. Stałe obcowanie z ludźmi znacząco wpłynęło na ich łagodne usposobienie. Dawniej tinkery często były mieszane z innymi rasami, obecnie ma to miejsce o wiele rzadziej. Ciekawostką jest fakt, że gatunek został oficjalnie opisany i skodyfikowany dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX wieku.
Tinkery to konie, które są użytkowane w bardzo różnorodny i wszechstronny sposób. Dzięki swojej budowie oraz predyspozycjom tinkery często spotyka się w jeździectwie - znane są z wydajnego galopu oraz doskonałych umiejętności skoków przez przeszkody. Tinkery wykorzystuje się również jako wierzchowce zaprzęgowe, taką zresztą funkcję pełniły dawniej w romskich taborach, ciągnąc np. wagony z ludźmi lub zaopatrzeniem.
To jednak nie wszystko - z racji swojego przyjaznego i łagodnego usposobienia, tinkery znakomicie sprawdzają się w hipoterapii oraz rozmaitych formach rekreacji, aktywności i pracy z dziećmi. Nierzadko także tinkery są niezastąpione podczas lekcji jazdy konnej. Z tych właśnie względów z możliwości kupna tinkera korzystają hodowcy czy gospodarstwa agroturystyczne na całym świecie.
Jak wspomniano wcześniej, tinkery znane są pod co najmniej kilkoma nazwami. Choć rasę tę oficjalnie określa się mianem coba irlandzkiego, to najczęściej stosowaną nazwą jest właśnie "tinker". Dla części hodowcow jest ona jednak nieco obraźliwa, gdyż dawniej w ten sposób opisywano bezrasowe mieszańce, które brytyjscy Romowie przeznaczali na handel lub rzeź. W rzeczywistości nazwa "tinker" pochodzi od starego zawodu druciarza - osoby tej profesji przemieszczały się konno, zwykle właśnie na cobach irlandzkich, co tłumaczy powiązanie określeń rasy oraz rzemiosła.
Tinkery znane są pod jeszcze jedną nazwą - tj. "Gypsy vanner", czyli w wolnym tłumaczeniu "cygański wóz". W dawnej Anglii Romowie poruszali się w taborach, a jednym z podstawowych zadań tinkerów było ciągnięcie cygańskich wozów. Warto więc zauważyć, że wszystkie nazwy określające tinkery są ściśle powiązane z ich historią lub przeznaczeniem.
Tinkery to rasa wytrzymała, odporna na choroby i mało wymagająca w hodowli. Latem wystarczy im dobrej jakości pastwisko, zimą natomiast siano, o ile konie nie są wykorzystywane do ciężkiej pracy. Szczególną uwagę należy przywiązać do pielęgnacji szczot pęcinowych, których największy wzrost ma miejsce w czasie zimy. Najtrudniej zachować je w czystości wiosną i jesienią, kiedy to łatwo oblepiają się błotem. Należy je wtedy spłukać wodą oraz pozostawić do wyschnięcia w czystym boksie ze słomą. Warto również rozważyć odpowiednią suplementację, która wzmacnia włosie i nadaje mu blasku oraz sprężystości.
