Kupno konia śląskiego lub sprzedaż konia śląskiego - co powinieneś wiedzieć o tej rasie, zanim przystąpisz do którejś z tych transakcji? Koń śląski to jeden z najcięższych przedstawicieli ras gorącokrwistych w Europie. Mimo to cechuje się bardzo szerokim wykorzystaniem, szczególnie w rolnictwie oraz transporcie. Oprócz tego konie śląskie doskonale układają się do jazdy wierzchem, często osobniki tej rasy startują w różnorodnych dyscyplinach sportowych, począwszy od ujeżdżenia i powożenia, aż po skoki przez przeszkody. Konie śląskie są zwierzętami bardzo uniwersalnymi, silnymi i pracowitymi.
jest zajeżdżony
jest lonżowany
pracuje z ziemi
DE
DE
PL
DE
jest pewny w terenie
jest wszechstronny (allrounder)
jest koniem dla ciężkiego jeźdźca
SI
Ogłoszenia na pierwszej stronie
DE
DE
PL
DE
DE
SI
DE
PL
PL
PL
PL
PL
PL
PL
DE
PL
PL
PL
Koń śląski starego typu jest swoim wyglądem zbliżony do konia oldenburskiego. Posiada dużą, kościstą głowę o profilu garbonosym. Przeciętna waga ogiera wynosi około 720 kg, wysokość w kłębie to natomiast około 160 cm, obwód klatki piersiowej jest równy około 200 cm. W przypadku klaczy wartości te wynoszą kolejno 700 kg, 158 cm oraz 197 cm, nie odbiegają więc znacząco od siebie. Dobrze mieć to na uwadze, jeśli planowane jest kupno konia śląskiego lub sprzedaż konia śląskiego.
Konie śląskie z początkowych etapów hodowli swoją budową przypominały też rasę wielkopolską. Zasadnicza różnica sprowadzała się jednak do struktury kośćca, który o koni śląskich był znacznie mocniejszy. Koń śląski charakteryzuje się ponadto długą, mocną szyją, tułowiem o kształcie zbliżonym do prostokąta oraz stromymi łopatkami. Ma też dobrze związane lędźwie, szeroki i raczej prosty zad, dość krótkie, lecz bardzo masywne kończyny z szerokimi nadpęciami.
Nowy typ konia śląskiego jest odrobinę inny od swoich poprzedników. Ma dłuższą szyję, stromiej ustawione łopatki oraz skośny zad. Rasa ta występuje w bardzo zróżnicowanym umaszczeniu przy czym najczęstsze są osobniki gniade (około 80% całej populacji), oprócz tego spotyka się konie kare. Najrzadsze są konie śląskie kasztanowate oraz siwe.
Biorąc pod uwagę kupno konia śląskiego lub sprzedaż konia śląskiego, warto zapoznać się z historią tej rasy. Konie śląskie wywodzą się od ogierów oldenbursko-fryzyjskich oraz śląskich klaczy, ich potomstwo było w kolejnych latach krzyżowane ze starymi rasami angielskimi i pruskimi. Pierwsze hodowle rasy rozpoczęły się w 1890 roku, a już w 4 dekady później, koń śląski zyskał dużą popularność wśród lokalnej społeczności jako zwierzę zaprzęgowe.
Na przełomie XIX i XX wieku konie śląskie były bardzo często krzyżowane z wieloma innymi rasami, w tym m.in. trakeńską, berberyjską, hanowerską, wschodniopruską czy pełnej krwi angielskiej. Pozwoliło to na wyselekcjonowanie zwierząt o dużych gabarytach, które doskonale radziły sobie w ciężkiej pracy, np. w wojsku czy górnictwie. Po II wojnie światowej populacja koni śląskich uległa znacznemu zmniejszeniu. Precyzyjne działania podjęte przez Ośrodek Hodowli Koni Śląskich pozwoliły na wznowienie prac nad doskonaleniem wzorca rasy w 1955 roku.
Od tamtej pory najsłynniejszymi stadninami zajmującymi się hodowlą koni śląskich były ośrodki w Strzelcach Opolskich, Strzegomiu, Wojanowie, Drogomyślu, Koźlu i Książu. Obecnie spada liczba koni śląskich czystej krwi, gdyż rozpowszechnia się trend krzyżowania ich z mniejszymi i bardziej ekonomicznymi w utrzymaniu rasami. Ponadto występuje też odmiana konia anglośląskiego, który ma wybitne walory sportowe. Powstał po skrzyżowaniu koni oldenburskich z końmi pełnej krwi angielskiej. Obecne hodowle prowadzone są w jednym z dwóch kierunków; zachowania wzorca starego typu lub wyselekcjonowanie konia użytkowego o wszechstronnych możliwościach.
Jak już wspomniano przy okazji historii koni śląskich, zwierzęta te wykorzystywane są przede wszystkim do pracy (choć obecnie coraz rzadziej), a także w szeroko rozumianym jeździectwie. Konie tej rasy (a także konie anglośląskie) coraz częściej biorą udział w rozmaitych zawodach sportowych, gdzie nierzadko odnoszą sukcesy. Konie śląskie często użytkowane są jako zwierzęta zaprzęgowe, z uwagi na swoją siłę oraz wytrzymałość. Co przy ich gabarytach może być nieco zaskakujące, osobniki tej rasy startują też w konkursach skoków przez przeszkody.
