Podobne zapytania
US
PL
DE
DE
PT
PT
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
HU
DE
DE
DE
DE
DE
Sprzedaż konia Altwürttemberger - taka oferta pojawia się stosunkowo rzadko, bo populacja tych ciężkich, gorącokrwistych koni niemieckich, liczy coraz mniej osobników i wymaga wsparcia federalnego. Warto natomiast zwrócić uwagę na tę rasę, gdyż konie te mają wiele zalet, zwłaszcza dla osób, które szukają spokojnego i przyjaznego konia do rekreacji. Jakie są inne możliwości jego użytkowania oraz najważniejsze cechy budowy i temperamentu? Co powinien wiedzieć każdy, kto rozważa kupno konia Altwürttemberger? Oto garść informacji na ten temat.
Sprzedaż koni Altwürttemberger - z ofertami można spotkać się stosunkowo rzadko, gdyż nie jest to częsta rasa. Ma już jednak swoją historię, która sięga roku 1866. Wtedy to rada doradcza głównej, państwowej stadniny koni w Marbach, zaprezentowała plan wyhodowania ekonomicznej w utrzymaniu rasy dla Wirtembergii. Miała to być rasa ciepłokrwista i odpowiednia do wykorzystania w rolnictwie. Jako rasę wzorcową postawiono sobie popularnego w Niemczech Oldenburga. Tak właśnie stworzono konie Württemberger, które dziś znane są pod nazwą Alt-Württemberger (czyli "stary" Württemberger). Wpływ na kształtowanie się jej cech miały konie anglo-normandzkie oraz wschodniopruskie. Sporadycznie dodawano także krew koni arabskich. Celem przyświecającym hodowcom było uzyskanie konia dobrze współpracującego z rolnikami, niedrogiego w karmieniu, wydajnego, wystarczająco silnego do pracy przy pługu. Mniej więcej sto lat po tym, gdy podjęto decyzję o stworzeniu rasy o wyżej wymienionych cechach, oczekiwania względem koni nieco się jednak zmieniły. Teraz bowiem zapotrzebowanie dotyczyło wszechstronnych koni sportowych, których potencjał pozwalałby na użytkowanie w różnych dyscyplinach. Rozpoczęto więc modyfikację cech rasy, aby uczynić konie lżejszymi i bardziej gibkimi. W taki sposób powstał współczesny Württemberger. W roku 1988 utworzono natomiast stowarzyszenie, które wzięło pod opiekę tradycyjnego Old-Württembergera. Niestety, populacja koni jest obecnie bardzo niewielka i liczy kilkadziesiąt osobników, którym udzielanie jest wsparcie federalne.
Obszary zastosowania koni Altwürttemberger to przede wszystkim rolnictwo i rekreacja. Dawniej często były wykorzystywane jako konie robocze, dziś dzieje się tak rzadziej, choć ich siła i posłuszeństwo nadal czynią je dobrymi towarzyszami do pracy. Służą jednak także do jazdy dla relaksu, są też wykorzystywane do terapeutycznej jazdy konnej. Nieźle radzą sobie w skokach przez przeszkody. Dużo szersze zastosowanie w jeździectwie ma natomiast współczesny Württemberger, bardzo ceniony za temperament oraz duże uzdolnienia sportowe. Do jego popisowych dyscyplin należą zwłaszcza dresaż (ujeżdżanie) oraz skoki.
Innymi ciężkimi, ciepłokrwistymi rasami niemieckimi, są między innymi: Ostfriesen, Alt-Oldenburger, Rottaler (bawarski koń gorącokrwisty) czy Groningen. Są to rasy mające w Niemczech spore grono miłośników.
Kupno konia Altwürttemberger - omawiając rasy koni, zwykle zaczynamy od wyszczególnienia cech anatomii. Altwürttemberger to konie, których wysokość zwykle mieści się w przedziale od 155 do 165 cm w kłębie, na tle ras koni wierzchowych ich gabaryty prezentują się więc mało okazale. Głowa u przedstawicieli tej rasy jest średniej wielkości, raczej sucha, oczy wyraziste. Korpus budową przypomina coba, ramię jest długie, zaś zad lekko opadający. Nogi suche, poprawnie zbudowane, zakończone twardymi kopytami. Co do umaszczenia, to w obrębie rasy można mówić o dużej różnorodności, zwykle jednak jest gniade, ciemnogniade, kasztanowate, rzadziej szare. Gdy oferowana jest sprzedaż konia Altwürttemberger, nie sposób nie wspomnieć o temperamencie przedstawicieli tej rasy, gdyż ten jest wyjątkowo przyjazny. Sympatycy niemieckich koni podkreślają ich poczciwą, dobroduszną naturę, uprzejmość, cierpliwość, twarde nerwy, motywację. Altwürttemberger dosyć łatwo daje nad sobą zapanować, dlatego nadaje do do współpracy nawet z osobami, których doświadczenie w pracy z końmi jest niewielkie. Jednocześnie temperament koni określany jest często jako żywy i wesoły.