Kupno belgijskiego konia gorącokrwistego? Czemu nie, to znakomity sposób na dodanie do swojej hodowli silnego i naprawdę eleganckiego konia. Belgijski koń gorącokrwisty (z ang. Belgisch Warmblood) hodowany jest przede wszystkim do ujeżdżenia, zawodów trzydniowych oraz konkursów skoków. Gatunek ten przypomina rasy takie jak Zangersheide czy Belgische Sport Horse. Sprzedaż belgijskiego konia gorącokrwistego to natomiast okazja do poprawy sytuacji finansowej stadniny.
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
Ogłoszenia na pierwszej stronie
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
BE
NL
BE
BE
BE
NL
NL
SI
BE
BE
Belgijskie konie gorącokrwiste podlegają bardzo rygorystycznej selekcji do księgi stadnej. Najlepszym i najbardziej wiarygodnym sposobem na pozytywną identyfikację belgijskiego warmblooda jest znak umieszczany na lewym udzie. Znakowanie odbywa się podczas kontroli źrebiąt, kiedy otrzymują odpowiednie dokumenty poświadczające o czystości rasy. W wieku od 3 do 4 lat belgijskie ogiery gorącokrwiste są prezentowane w jury celem uzyskania licencji. Test składa się z inspekcji weterynaryjnej, subiektywnej oceny budowy i zdolności skocznych ogiera bez jeźdźca a także oceny zdolności pod siodłem. Ogiery, które nie przejdą pomyślnie testów, nie mogą być wpisane do księgi stadnej. Klacze biorą udział w podobnych ocenach pokroju, jednak nie są poddawane kontroli zdolności jeździeckich. Warto mieć to na uwadze, jeśli planowane jest kupno belgijskiego konia gorącokrwistego lub sprzedaż belgijskiego konia gorącokrwistego.
Przedstawiciele rasy zwykle osiągają wysokość w kłębie w przedziale od 162 cm do 172 cm, klacze poniżej 155 cm nie kwalifikują się do celów hodowlanych. Ponadto belgijskie konie gorącokrwiste występują w różnorodnych umaszczeniach, najczęściej są to: kasztanowata, gniada, brązowa, czarna i siwa. Bardzo rzadko występują też osobniki pinto. Ciekawostką jest, że wśród belgijskich koni gorącokrwistych, około 1/4 ogierów miała belgijskiego reproduktora, reszta to konie m.in. holenderskie, holsztyńskie i hanowerskie.
Kupno belgijskiego konia gorącokrwistego lub sprzedaż belgijskiego konia gorącokrwistego? Warto dowiedzieć się więcej o pochodzeniu tej rasy. Hodowcy koni w Holandii, Niemczech i Francji produkowali eleganckie konie siodłowe od setek lat. Ponieważ jednak rząd belgijski troszczył się o ochronę linii krwi Brabantu (belgijskiego konia pociągowego), dopiero w latach pięćdziesiątych XX wieku hodowcy w Belgii mogli hodować lżejsze konie wierzchowe. W skład stadniny założycielskiej belgijskiego Warmblood wchodziły konie z Francji i Holandii, a także Hanowery i konie holsztyńskie z Niemiec. Poprzez selekcję ksiąg stadnych, belgijscy hodowcy mogli ukierunkować hodowlę na własne cele.
Pierwszy pokaz ogierów do jazdy konnej w Belgii odbył się, nielegalnie, w 1953 roku; BWP powstała w 1955 roku. Niedługo potem belgijscy zaczęli sprowadzać ogiery i klacze, a w ciągu kolejnego półwiecza BWP zgromadził populację klaczy liczącą ponad 3500 osobników. W 2010 roku BWP uplasował się na 4. miejscu w klasyfikacji FEI/WBFSH International Show Jumping.
Belgijskie konie gorącokrwiste hodowane są przede wszystkim w celach jeździeckich oraz udziału w konkursach skoków, gdzie niejednokrotnie zdobywają najwyższe laury. Do skoczków klasy olimpijskich z marką BWP należą Big Ben: (1984), Darco (1992), Egano (1992), Jus De Pomme (1992), Joli Coeur (1996) i Sapphire (2008). W ciągu ostatnich 20 lat badania potwierdziły obserwacje dotyczące wysokiej dziedziczności zdolności do skoków. To dodatkowy argument przemawiający za hodowlą belgijskich koni gorącokrwistych. Niemały wpływ na rozwój tych umiejętności miała domieszka krwi koni francuskich. Ponadto belgijskie konie gorącokrwiste znakomicie sprawdzają się w ujeżdżeniu. FEI i Światowa Federacja Hodowli Koni Sportowych uplasowały je w 2006 roku na jedenastym miejscu. Bez wątpienia kupno belgijskiego konia gorącokrwistego jest znakomitym pomysłem dla każdej stadniny, a także jeźdźców ceniących posłuszne i wysoce uzdolnione konie.