Sprzedaż koni freiberger - popularność tej szwajcarskiej rasy koni domowych wynika z różnych powodów. Konie te są mało wymagające, za to wytrzymałe i mają bardzo zrównoważony temperament, dzięki czemu dobrze współpracują z ludźmi. Jak przystało na konie zimnokrwiste, są bardzo silne i mają zwięzłą, krzepką budowę. Ich wysokość w kłębie wynosi do 160 cm. Kupno koni freiberger - co jeszcze trzeba wiedzieć na ich temat przed podjęciem decyzji?
ES
CH
CH
CH
CH
DE
DE
DE
CH
CH
Ogłoszenia na pierwszej stronie
CH
DE
NL
NL
DE
DE
DE
DE
DE
CH
CH
CH
CH
CH
CH
CH
ES
DE
DE
DE
W zależności od cech poszczególnych ras koni, różne może być kich wykorzystanie. Niektóre najlepiej sprawdzają się w jeździectwie, inne zaś to cenione konie robocze. Kupno konia freiberger - jakie są główne cechy tej rasy? Otóż jej przedstawiciele określani są jako konie "ciężkie gorącokrwiste" lub "lekkie zimnokrwiste", choć częściej można spotkać się z drugim stwierdzeniem. Mają zwięzłą i harmonijną budowę ciała (wysokość od 150 do 160 cm w kłębie), dobrze osadzoną szyję, głowę średnią, elegancką, z prostym profilem. Oczy i chrapy są duże, zaś uszy małe i proste. Typowy dla nich jest długi i ukośny kłąb, masywne i poprawnie ułożone łopatki. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, a żebra wysklepione. Grzbiet raczej krótki, zaś zad lekko ścięty. Nogi osobników tej rasy są natomiast suche, mocne i proporcjonalne, dosyć krótkie w odniesieniu do gabarytów ciała. Pęciny są średniej wielkości, dawniej zdobiły je szczotki, jednak z biegiem lat zostały wyeliminowane. Kopyta są kształtne i odporne. Masa ciała freibergera przeważnie mieści się w przedziale od 550 do 650 kg. Sprzedaż konia freiberger - jakie jest umaszczenie przedstawicieli tej rasy? Otóż może być ono różne, choć w większości jest gniade, zdarza się również kasztanowate.
Cechy koni sprawiają, że na przestrzeni lat były użytkowane w jeździectwie oraz w celach roboczych.
Kupno konia freiberger - co trzeba wiedzieć o dziejach tej rasy? Pochodzi ona ze Szwajcarii (z obszarów wchodzących w skład kantonu Jura) i jest znana także pod nazwą Franches-Montagnes. Początek rasy datuje się na wiek XVII. Pod koniec wieku XIX pojawiła się natomiast nazwa freiberger. W trakcie hodowli stosowano dolewy krwi starej, szwajcarskiej rasy koni sportowych einsiedler. Celem było uczynienie freibergera koniem bardziej odpowiednim pod siodło. Od 1997 roku, zgodnie z księgą stadną, nie są stosowane żadne domieszki krwi. W tym samym czasie powstała szwajcarska federacja hodowców i dziś konie te są hodowane z zachowaniem surowych przepisów w stadninie federalnej Avenches. Niemniej, sprzedaż koni Freiberger ma miejsce również poza obszarem Szwajcarii.
W dawniejszych czasach rasa była szeroko użytkowana w celach zaprzęgowych, konie służyły także szwajcarskiej armii. Ze względu na dużą siłę konie pełniły również rolę zwierząt jucznych i wykorzystywano je do dźwigania ciężarów (czasami spełniają tę rolę do dziś). Freiberger jest jednak bardzo wszechstronny i przede wszystkim spełnia rolę konia wierzchowego. Każdego roku, w drugi weekend sierpnia, w dystrykcie Franches-Montagnes (kantonie Jura) odbywają się różne pokazy i konkursy z udziałem członków rasy. Dobrze wypadają w zawodach ciągnięcia ciężarów, potrafią skakać przez przeszkody, startują w tak zwanym WKKW, czyli Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego. Ich wytrzymałość pozwala na udział w rajdach długodystansowych, są również dobrymi towarzyszami wypraw trekkingowych. To dalej nie koniec, bo rasa freiberger jest wykorzystywana także w hipoterapii, czyli terapii ruchowej z udziałem koni, stosowanej zwłaszcza u osób niepełnosprawnych. Dla jeźdźca szwajcarski koń jest dobrym partnerem, cechującym się spokojem, cierpliwością, równowagą. Nie brakuje mu jednak żywiołowości. Pod kątem żywienia nie jest szczególnie wymagający oraz dzielnie znosi nieprzyjazne warunki.