Koń arabsko-berberyjski - konie na sprzedaż

Pochodzenie i historia koni berberyjskich

Konie berberyjskie pochodzą z północno-zachodniego wybrzeża Afryki. Ponadto przedstawiciele rasy żyją na Saharze oraz Pustyni Nami. Ich przodkami były prawdopodobnie konie numidyjskie, a udomowili je Kartagińczycy. Pomimo wyraźnych różnic fizycznych, po imporcie do Europy były zwykle mylone z końmi arabskimi. Prawdopodobnie dlatego, że mają zbliżone rozmiary, a ich przewodnikami byli berberyjscy muzułmanie, którzy mówili po arabsku. Kupno i sprzedaż konia berberyjskiego są w dzisiejszych czasach popularne, gdyż przedstawicieli tej rasy ceni się z siłę, odporność, wytrzymałość, odwagę, inteligencję. Obecnie najczęściej można spotkać się z nimi w Maroku, Algierii i Tunezji. W Europie hodowle znajdziemy między innymi w Hiszpanii, Francji, a także Polsce. Ze względu na trudną sytuację ekonomiczną w północnej Afryce, liczba czystej krwi koni berberyjskich zmniejszyła się. W celu zachowania i promowania rasy, w 1987 roku w Algierii powstała Światowa Organizacja Konia Berberyjskiego. W 2014 roku Międzynarodowa Federacja Jeździecka uznała go natomiast za konia honorowego na Światowych Igrzyskach Jeździeckich w Normandii.

Konie berberyjskie w jeździectwie

Dawniej osobniki tej rasy pełniły rolę koni bojowych u Maurów. Dziś berber jest szeroko użytkowany w jeździectwie oraz często bierze udział w zawodach. Zwykle można podziwiać go w takich konkurencjach, jak ujeżdżanie oraz rajdy długodystansowe, do których ma szczególne predyspozycje. Świetnie radzi sobie na górskich szlakach. Berbery są również końmi jucznymi, roboczymi i paradnymi. Są dosyć łatwe do utrzymania i nie wymagają wiele luksusów, ich zaletami są ponadto mądrość, szybkość uczenia się, dzielność. Jak przystało na zwierzęta pochodzące z terenów pustynnych, są odporne na skrajne temperatury i zaradne nawet w bardzo niesprzyjających warunkach. Nie boją się również hałasu. Pewne problemy może natomiast sprawiać ich wybujały temperament, przez co wymagają doświadczonych opiekunów.

Wpływ koni berberyjskich na inne rasy

Berbery, zaraz po koniach arabskich, miały prawdopodobnie największy wpływ na kształtowanie się ras koni wierzchowych. Kiedy Maurowie sprowadzili je do Hiszpanii, były krzyżowane z lokalnymi końmi, co doprowadziło do powstania rasy andaluzyjskiej, a także luzytańskiej (gorącokrwista rasa portugalska). W XVIII wieku słynny ogier berberyjski z Maroka o imieniu Gondolphin Barb (znany też jako Godolphin Arabian) przyczynił się do powstania rasy pełnej krwi angielskiej.