Sprzedaż konia kabardyńskiego - jakie są najbardziej istotne cechy przedstawicieli tej rasy? Co trzeba wiedzieć o ich budowie i temperamencie? W jakich dyscyplinach jeździeckich sprawdzą się najlepiej? Kupno konia kabardyńskiego z pewnością chodzi po głowie hodowcom, poszukującym osobnika o dużej wytrzymałości, który poradzi sobie nawet na trudnym terenie i długich dystansach. Do zalet rasy należą również odwaga i wysoka inteligencja. To jednak nie wszystko - czym jeszcze wyróżniają się kaukaskie konie?
jest koniem do towarzystwa (ograniczona użytkowość)
jest klaczą wpisaną do księgi hodowlanej
jest lonżowany
DE
Ogłoszenia na pierwszej stronie
DE
Podobne zapytania
PL
DE
DE
DE
HU
HU
DE
ES
ES
ES
ES
AT
NL
DE
DE
DE
DE
DE
DE
Gdy oferowana jest sprzedaż konia kabardyńskiego, dobrze jest jak najdokładniej zapoznać się z najważniejszymi cechami rasy. Zacznijmy od budowy, która w tym przypadku jest bardzo solidna, choć znawcy koni przyznają, że pokrój nie jest doskonały. Koń kabardyński nie należy do zbyt wysokich, a w kłębie osiąga od 145 do 155 cm. Zgrabna głowa osadzona jest na dobrze umięśnionej szyi. Klatka piersiowa jest głęboka, ramiona długie i opadające, grzbiet dosyć krótki i mocny. Zad dobrze umięśniony i lekko opadający. Nogi stosunkowo krótkie, szczupłe, prawidłowo zbudowane, z dobrze ukształtowanymi stawami i twardymi kopytami. Co do umaszczenia, zwykle jest gniade lub kare, zdarzają się również osobniki siwe. Wymienione cechy są ogólnie występującymi u osobników tej rasy, trzeba jednak zaznaczyć, że w jej obrębie wyróżniamy trzy typy koni. Pierwszym jest typ podstawowy, dominujący, górski, dla którego charakterystyczna jest wysportowana i muskularna sylwetka. Drugi to typ orientalny, zdradzający wpływ koni arabskich, charakteryzujący się gorętszym temperamentem, a jeśli chodzi o cechy anatomiczne, mniejszą głową i cieńszą skórą. Wreszcie trzeci typ - masywny, który jest większy i często wykorzystuje się go w powozach konnych. Kupno konia kabardyńskiego - co trzeba wiedzieć o jego temperamencie? Otóż zazwyczaj podkreślane jest żywe, ale jedocześnie spokoje i ciche usposobienie członków tej rasy. Konie te są także pojętne i dobrze współpracują z ludźmi.
Kupno konia kabardyńskiego - co wiemy na temat jego początków i dziejów? Rasa ta wywodzi się z Kaukazu, a historia hodowli koni sięga XVI wieku. Górskie pochodzenie wpłynęło na umiejętności jeździeckie przedstawicieli tej rasy - cechuję się dużym zmysłem równowagi oraz dobrą orientacją przestrzenną, ponadto świetnie radzą sobie na trudnym terenie. Ich zaletami są także imponująca wytrzymałość, odporność i dobrze gospodarowanie pokarmem.
Na początku XX wieku konie te zaczęto krzyżować z arabami, a wyniki uznano za zadowalające. Niestety, po rewolucji w roku 1917 populacja koni znacząco spadła, dlatego latach późniejszych podjęto kroki, aby ją odtworzyć. Choć z początku działania te poskutkowały dużymi sukcesami i w latach 1935–1953 populacja koni czystej krwi wynosiła średnio 446 ogierów i 3272 klaczy, kolejne dekady nie były już tak owocne. Chociaż rasa nie zalicza się do najbardziej popularnych, wciąż ma miejsce sprzedaż konia kabardyńskiego w różnych częściach świata, a osobniki są spotykane także w Polsce.
Jeździectwo jest główną dziedziną użytkowania przedstawicieli tej rasy. Posiadają swobodny stęp, kłus oraz galop, niektóre osobniki potrafią nawet poruszać się indochodem, nie potrafią jednak cwałować. Konie kabardyńskie są lubiane przez jeźdźców głównie ze względu na szybkość, zwrotność, wytrzymałość. Często użytkowane jako konie sportowe w Rosji i poza nią, także do tworzenia oraz udoskonalania innych ras, na przykład konia twerskiego lub Anglo-Kabarda, a ponadto rodzimych stad w Armenii, Azerbejdżanie czy Gruzji. Sprawdzają się w zaprzęgach oraz jako konie juczne. Choć osiągają dobre wyniki w zawodach, zwłaszcza na długich dystansach, nic nie stoi na przeszkodzie, aby użytkować je do jazdy rekreacyjnej, dla przyjemności.