Konie łowieckie co do zasady nie są rasą, a raczej rodzajem, który został pzystosowany dawniej do polowań na lisy. Konie te są zazwyczaj potężnie zbudowane, dysponują wspaniałą wytrzymałością, dzięki czemu myśliwy może galopować na długich dystansach w różnorodnym terenie, pokonując w ten sposób również naturalne przeszkody. Współcześne polowania mają tendencję do podążania szlakami zapachowymi, które są ułożone w poprzek wsi w poszukiwaniu sfory lisów, zamiast polować na zwierzęta, jak dawniej. Te polowania na lisy mogą być jednak równie szybkie i wymagające, jak tradycyjne pościgi, dlatego też od koni łowieckich wymagane są najlepsze zdolności szybkościowe, skoczne i wytrzymałościowe. Z tych powodów konie łowieckie są często poszukiwane przez myśliwych, a ceny ich zakupu lub sprzedaży bywają bardzo wysokie. Dowiedz się więcej o koniach łowieckich.
IE
GB
US
IE
IE
GB
Ogłoszenia na pierwszej stronie
IE
GB
GB
IE
IE
US
DE
FR
IE
DE
RO
GB
DE
DE
Wybitny koń łowiecki jest również doskonałym i niezwykle wszechstronnym koniem jeździeckim; świetnie porusza się w terenie, daje się prowadzić swojemu jeźdźcowi, jest mocno zbudowany i ma silny charakter. Dawniej konie łowiecie dzielono według wagi, aby w ten sposób lepiej dopasować zwierzę do gabarytów jeźdźca. Mniejsze konie często były też dosiadane przed drobniejsze kobiety. Zwykle też konie łowieckie są na stałe dopasowane do danego jeźdźca. Wynika to z faktu, iż podczas polowania konieczna jest ścisła współpraca oraz niemal bezgraniczne zaufanie, a do zbudowania takiej relacji konieczny jest czas. Każde polowanie wiąże się też z częstym galopem, ale i okresami przestoju, dlatego musi czuć się swobodnie w towarzystwie zarówno innych koni, jak i innych ludzi. Z tego względu decydując się na konia łowieckiego, zawsze należy poznać nieco lepiej jego charakter i ten czynnik wziąć pod uwagę przed ostatecznym zakupem.
Każdy niezawodny koń łowiecki musi w trakcie swojej kariery zmierzyć się m.in. z pokonaniem różnorodnych przeszkód terenowych i naturalnych - wynika to ze specyfiki samego polowania. W początkach zorganizowanych polowań na lisy wykorzystywano przede wszystkim konie pełnej krwi, a także krzyżówki koni pełnej krwi. Bardzo popularne były też konie Cleveland Bay, które doskonale współpracowały ze swoimi jeźdźcami. Oprócz wspomnianych gatunków, użytkuje się też duże i silne rasy kontynentalne, takie jak konie hanowerskie czy konie holsztyńskie, ponadto rasy te często bywają krzyżowane z innymi, aby uzyskać znakomite konie łowieckie. Czasem podczas polowań można spotkać również większe kuce, jak np. Highlands, Dales i Welsh Section D.
Polowanie na koniach jest tradycją wielu kultur, od Greków po rdzennych Amerykanów. Dopiero w okresie późnego średniowiecza, przy rosnącej specjalizacji poprzez pojawienie się nowych typów koni, w Europie zaczęto rozważać ideę powstania konia przeznaczonego do polowań. Szczególny wpływ na to miało też spopularyzowanie polowań na lisy w Anglii i Irlandii.
Ludzie od wieków polowali na zwierzęta w poszukiwaniu pożywienia, a także polowali na niebezpieczne zwierzęta, takie jak dziki, wilki i niedźwiedzie, w celach sportowych. Od późnego średniowiecza pola, które w Anglii były w dużej mierze otwarte, otaczano żywopłotami i innymi granicami. Wielkie dzikie zwierzęta wyginęły w Wielkiej Brytanii na początku czasów nowożytnych, chociaż wilki mogły przebywać w Szkocji aż do XVIII wieku. Polowanie na lisy pojawiło się w XVIII i XIX wieku jako sport mający swoje korzenie w tradycyjnych polowaniach, ale z własną historią i kulturą. Mówi się, że polowania na sfory lisów rozwinął John Warde (ur. 1752 r.), który jest znany jako Ojciec Polowań Lisowych. Używane są angielskie, skórzane siodła i uzdy, podobnie jak tradycyjne ubrania, które swoim wyglądem robią ogromne wrażenie.