Konie łowieckie co do zasady nie są rasą, a raczej rodzajem, który został pzystosowany dawniej do polowań na lisy. Konie te są zazwyczaj potężnie zbudowane, dysponują wspaniałą wytrzymałością, dzięki czemu myśliwy może galopować na długich dystansach w różnorodnym terenie, pokonując w ten sposób również naturalne przeszkody. Współcześne polowania mają tendencję do podążania szlakami zapachowymi, które są ułożone w poprzek wsi w poszukiwaniu sfory lisów, zamiast polować na zwierzęta, jak dawniej. Te polowania na lisy mogą być jednak równie szybkie i wymagające, jak tradycyjne pościgi, dlatego też od koni łowieckich wymagane są najlepsze zdolności szybkościowe, skoczne i wytrzymałościowe. Z tych powodów konie łowieckie są często poszukiwane przez myśliwych, a ceny ich zakupu lub sprzedaży bywają bardzo wysokie. Dowiedz się więcej o koniach łowieckich.
Wybitny koń łowiecki jest również doskonałym i niezwykle wszechstronnym koniem jeździeckim; świetnie porusza się w terenie, daje się prowadzić swojemu jeźdźcowi, jest mocno zbudowany i ma silny charakter. Dawniej konie łowiecie dzielono według wagi, aby w ten sposób lepiej dopasować zwierzę do gabarytów jeźdźca. Mniejsze konie często były też dosiadane przed drobniejsze kobiety. Zwykle też konie łowieckie są na stałe dopasowane do danego jeźdźca. Wynika to z faktu, iż podczas polowania konieczna jest ścisła współpraca oraz niemal bezgraniczne zaufanie, a do zbudowania takiej relacji konieczny jest czas. Każde polowanie wiąże się też z częstym galopem, ale i okresami przestoju, dlatego musi czuć się swobodnie w towarzystwie zarówno innych koni, jak i innych ludzi. Z tego względu decydując się na konia łowieckiego, zawsze należy poznać nieco lepiej jego charakter i ten czynnik wziąć pod uwagę przed ostatecznym zakupem.
Każdy niezawodny koń łowiecki musi w trakcie swojej kariery zmierzyć się m.in. z pokonaniem różnorodnych przeszkód terenowych i naturalnych - wynika to ze specyfiki samego polowania. W początkach zorganizowanych polowań na lisy wykorzystywano przede wszystkim konie pełnej krwi, a także krzyżówki koni pełnej krwi. Bardzo popularne były też konie Cleveland Bay, które doskonale współpracowały ze swoimi jeźdźcami. Oprócz wspomnianych gatunków, użytkuje się też duże i silne rasy kontynentalne, takie jak konie hanowerskie czy konie holsztyńskie, ponadto rasy te często bywają krzyżowane z innymi, aby uzyskać znakomite konie łowieckie. Czasem podczas polowań można spotkać również większe kuce, jak np. Highlands, Dales i Welsh Section D.
Polowanie na koniach jest tradycją wielu kultur, od Greków po rdzennych Amerykanów. Dopiero w okresie późnego średniowiecza, przy rosnącej specjalizacji poprzez pojawienie się nowych typów koni, w Europie zaczęto rozważać ideę powstania konia przeznaczonego do polowań. Szczególny wpływ na to miało też spopularyzowanie polowań na lisy w Anglii i Irlandii.
Ludzie od wieków polowali na zwierzęta w poszukiwaniu pożywienia, a także polowali na niebezpieczne zwierzęta, takie jak dziki, wilki i niedźwiedzie, w celach sportowych. Od późnego średniowiecza pola, które w Anglii były w dużej mierze otwarte, otaczano żywopłotami i innymi granicami. Wielkie dzikie zwierzęta wyginęły w Wielkiej Brytanii na początku czasów nowożytnych, chociaż wilki mogły przebywać w Szkocji aż do XVIII wieku. Polowanie na lisy pojawiło się w XVIII i XIX wieku jako sport mający swoje korzenie w tradycyjnych polowaniach, ale z własną historią i kulturą. Mówi się, że polowania na sfory lisów rozwinął John Warde (ur. 1752 r.), który jest znany jako Ojciec Polowań Lisowych. Używane są angielskie, skórzane siodła i uzdy, podobnie jak tradycyjne ubrania, które swoim wyglądem robią ogromne wrażenie.