Kupno kuca kaspijskiego - kogo może interesować osobnik tej rasy? Kuce kaspijskie są bardzo małe, a ich wysokość w kłębie zwykle sięga od 105 do 120 cm. Mimo to, wyglądają raczej jak miniaturowe konie, niż typowe kuce. Rasa ma liczne grono zwolenników, dla których jest odzwierciedleniem doskonałości pod względem budowy i chodów. Dodatkową zaletą jest żywy i skory do współpracy temperament. Sprzedaż kuca kaspijskiego - w jaki sposób użytkowane są zwierzęta tej rasy i co warto wiedzieć na ich temat?
US
Ogłoszenia na pierwszej stronie
US
Podobne zapytania
DE
ES
DE
DE
DE
DE
US
DE
DE
DE
DE
DE
DE
ES
ES
DE
DE
DE
DE
Gdy w grę wchodzi kupno kuca kaspijskiego, warto zacząć od opisania cech jego budowy i temperamentu. Przedstawiciele tej rasy uważani są za prototyp koni arabskich, gdyż posiadają wiele cech wspólnych, choć oczywiście trzeba wziąć pod uwagę różnice gabarytów. Mimo, iż średni wzrost osobników przeważnie nie przekracza 120 cm, wysoki standard hodowli i przede wszystkim dobre odżywienie może pozytywnie odbić się na ich rozmiarach. Podobnie, jak konie arabskie, mają wklęsły profil i niewielkie oraz zgrabne uszy. Ich głowa porośnięta jest delikatnym i jedwabistym włosem, a oczy są duże, bystre i czyste. Szyja pełna wdzięku, zaś ramiona opadające. Budowa kuców jest szczupła, łopatka silna i ukośna, grzbiet krótko związany, ogon bujny i wysoki, co również budzi skojarzenia z arabami. Nogi u przedstawicieli rasy są mocne, podobnie jak kopyta, które występują u nich w kształcie owalnym. Kuce te mają również silne, gęste kości. Sympatycy rasy uważają jej członków za odzwierciedlenie doskonałości.
Umaszczenie może być różne, a do najczęściej występujących maści należą gniada, skarogniada, siwa, rzadziej kara lub izabelowata.
Kiedy oferowana jest sprzedaż kuca kaspijskiego, nie mniej ważny od jego wyglądu jest temperament. Tutaj również możemy spotkać się z długą listą walorów. Konie określane są jako sympatyczne, przyjazne, inteligentne i chętne do współpracy. Bywają porywcze, ale nie złośliwe, dlatego nawet ogiery mogą być dosiadane przez dzieci.
Kupno kuca kapijskiego - co warto wiedzieć o historii tych zwierząt? Otóż jest to rasa starożytna, której historia sięga 3000 roku p.n.e. Kuce zamieszkują tereny byłej Persji, czyli okolice wokół Kaukazu i Morza Kaspijskiego. Prawdopodobnie wywodzą się z terenów górzystych, co wyjaśnia ich zwinność i twardość. Dawniej Persowie zaprzęgali je do wojskowych rydwanów (do momentu wprowadzenia siodła). Przez jakiś czas kuce były uważane za rasę wymarłą, jednak w roku 1965 nastąpił przełom. Ich ponownego odkrycia dokonała Louise Firouz, urodzona w Stanach Zjednoczonych hodowczyni koni irańskich. Na kuce kaspijskie trafiła w trakcie poszukiwań małych koni, które nadawałyby się do pracy z dziećmi. Będąc w mieście Amol, zauważyła niewielkiego ogiera, ciągnącego wóz. Pomimo rozmiarów wskazujących na kuca, wyglądem przypominał rasowego konia orientalnego. Odkupiła ogiera, nadając mu imię Ostad, choć z czasem, ze względu na jego niebywałą mądrość, nazywała go również "profesorem". Wkrótce pod jej opieką znajdowało się już sześć ogierów i siedem klaczy tej rasy, co zapoczątkowało program hodowlany, prowadzony w ramach szkółki jeździeckiej. Firouz wymyśliła też nazwę rasy, a w 1966 roku zaczęła prowadzenie księgi stadnej. W tamtym czasie kuce zaczęto również eksportować do USA. W 1975 roku eksportowano również ogiera do Wenezueli, a w późniejszych latach przedstawiciele rasy zagościli w Wielkiej Brytanii, Australii, Nowej Zelandii i w ten sposób rozwinęła się międzynarodowa hodowla oraz sprzedaż kuca kaspijskiego.
Kuc kaspijski jest doskonałym wierzchowcem dla dzieci i młodzieży. Jego podobieństwo do konia arabskiego nieustannie budzi zachwyt i sprawia, że ma liczne grono fanów. Posiada uzdolnienia skokowe oraz dużo energii i wigoru, nadaje się również do ujeżdżania. Jego chody są płynne, a kroki długie, w wielu chodach może konkurować z pełnowymiarowymi końmi, wyjątkiem jest tu galop. Często można go spotkać na pokazach i zawodach jeździeckich. Użytkowany jest także jako koń zaprzęgowy.