Kupno konia Warlander - co trzeba wiedzieć przed podjęciem decyzji o zakupie? Warlander nie jest zbyt popularną rasą, jednak miłośnicy koni powinni zwrócić na nią uwagę, bo jej przedstawiciele są bardzo interesujący i dobrze sprawdzają się w jeździectwie. Warlander jest koniem o typie barokowym. "Idealny" osobnik powinien łączyć w sobie najlepsze cechy koni iberyjskich i fryzyjskich. Czym jeszcze powinien się charakteryzować? Gdy oferowana jest sprzedaż konia Warlander, dobrze jest sprawdzić, jakie są podstawowe cechy budowy i osobowości tych zwierząt.
US
US
NL
jest koniem do towarzystwa (ograniczona użytkowość)
nadaje się do hipoterapii
nadaje się dla początkujących
US
Ogłoszenia na pierwszej stronie
US
US
NL
US
ES
DE
DE
Podobne zapytania
DE
DE
DE
DE
DE
AT
AT
AT
DE
DE
DE
DE
Warlander to konie ciepłokrwiste, żywiące się głównie sianem, trawą i zbożami. Osoba, która planuje kupno konia Warlander, na pewno pragnie wiedzieć, jakie są wymagania dotyczące budowy przedstawicieli tej rasy. Otóż konie Warlander zwykle osiągają wysokość od 145 do 155 cm w kłębie. Ich masa ciała może wynosić natomiast od 450 do 500 lub nawet 550 kg. Głowa jest ładnie zbudowana, z prostym profilem, choć dopuszczalny jest również lekko wypukły. Oczy duże i miłe, grzywa i ogon bujne. Szyja dobrze zbudowana, muskularna, ciało proporcjonalne. Co do umaszczenia, to bywa zróżnicowane, jednak wymaga się, aby było jednolite, bez łat. Zwykle konie te są siwe, kare, gniade, spotkane są również osobniki o maści jeleniej lub palomino. Gdy oferowana jest sprzedaż konia Warlander, nabywców zwykle interesują nie tylko najważniejsze cechy jego anatomii, ale również temperamentu, a ponadto możliwości jego wykorzystania. Sympatycy rasy zwykle nie szczędzą jej komplementów, określając konie jako inteligentne, wytrwałe, o delikatnym i przyjaznym dla człowieka usposobieniu.
Hodowcy Warlandera dążą do wzmocnienia najsilniejszych i najbardziej pożądanych cech koni iberyjskich i fryzyjskich poprzez heterozję genetyczną, stworzoną przez połączenie dwóch linii czystej krwi. Innym celem, który pragną osiągnąć, jest znalezienie rozwiązania problemu związanego z tak zwaną depresją wsobną, która polega na ograniczeniu dostosowania osobników, które powstały w wyniku kojarzenia krewniaczego. Depresja wsobna skutkuje bowiem obniżeniem płodności lub mniejszą wydajnością koni. Jest to jednak temat bardzo złożony i będący tematem debaty hodowców.
Sprzedaż konia Warlander - co można powiedzieć na temat jego dziejów? Tutaj pojawia się wiele dylematów. Przeważnie, gdy jest mowa o danej rasie koni, wymienia się kraj jej pochodzenia. W tym przypadku jest jednak inaczej, bo trudno jest określić dokładne miejsce, w którym narodziła się rasa Warlander. Problematyczne także jest ustalenie daty jej powstania. Choć Warlander pojawił się już 400 lat temu, to rasa została wyodrębniona dopiero w latach 90-tych ubiegłego wieku. Powstała natomiast poprzez krzyżowanie koni fryzyjskich z rasami iberyjskimi, na przykład koniem andaluzyjskim, Lusitano czy Menorquina. Obecnie żadna z organizacji, mających pod opieką konie Warlander nie jest powiązana z tak zwanym Systemem Uniwersalnego Dożywotniego Numeru Konia (z angielskiego UELN, czyli Universal Equine Life Number), który każdemu koniowi nadaje numer identyfikacyjny i jest stosowany przez wiodące organizacje, wyspecjalizowane w hodowli koni. Niemniej, warto zaznaczyć, że Bawarski Specjalistyczny Rejestr Ras, który ma w swoich księgach stadnych oznaczenia UELN, publikuje standardy określona dla rasy Warlander. Obecnie osoby decydujące się na kupno konia Warlander muszą więc mieć świadomość, że status tej rasy nie został jeszcze w pełni sformalizowany i uwzględniony przez systemy obowiązujące w Unii Europejskiej, jednak istnieje prawdopodobieństwo, że już wkrótce ta sytuacja się zmieni.
Konie Warlander użytkowane są przede wszystkim w jeździectwie. Zarówno rekreacyjnym, dla przyjemności, jak i w różnych dziedzinach sportowych, na przykład ujeżdżaniu klasycznym. Osobniki tej rasy są bystre i łatwo się uczą, dlatego efekty treningów pojawiają się dosyć szybko. W przeszłości były również użytkowane jako wierzchowce podczas wojen.
