Ogiery - Koń angloarabski

Pochodzenie i historia konia angloarabskiego

Konie angloarabskie cieszą się dość długą historią, jej początki związane są z przybyciem ludu Maurów do Hiszpanii i południowej Francji. Konie orientalne trafiały do Europy także wraz z krzyżowcami w czasie ich powrotów z Bliskiego Wschodu. To właśnie we Francji początkowo próbowano je krzyżować, w czasach panowania Napoleona stadnina Pampadour była największym i najpopularniejszym miejscem hodowli tego gatunku. Za wzór obrano podobną stadninę angloarabów znajdującą się w Zweibrücken, którą zawiadywał książę Palatynatu Christian IV. W ten sposób Eugène Gayot stworzył francuską hodowlę koni angloarabskich, które wkrótce zyskały sławę w całej Europie. Księga stadna rasy jest oficjalnie prowadzona od 1880 roku. Obecnie angloaraby cieszą się ogromnym zainteresowaniem także w Wielkiej Brytanii i w Polsce, o czym warto pamiętać, planując kupno konia angloarabskiego lub sprzedaż konia angloarabskiego.

Konie angloarabskie w jeździectwie

Konie angloarabskie to zwierzęta cechujące się wszechstronnym wykorzystaniem, obecnie bardzo często użytkowane są do ujeżdżenia, skoków przez przeszkody czy do WKKW (Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego). Jak widać więc angloaraby znakomicie odnajdują się w najważniejszych dyscyplinach sportów konnych, czego największym potwierdzeniem są ogromne sukcesy w różnych konkurencjach na całym świecie. Konie angloarabskie predysponowane są do wyścigów z uwagi na wrodzoną szybkość odziedziczoną po rasie arabskiej. Nieco rzadziej natomiast angloaraby można spotkać przy okazji zaprzęgów.

Hodowla konia angloarabskiego

Pewnego rodzaju ciekawostką jest fakt, że konie angloarabskiej są o wiele łatwiejsze w hodowli i utrzymaniu aniżeli tradycyjne konie pełnej krwi angielskiej. Aby zwierzę zostało wpisane do księgi stadnej w Wielkiej Brytanii, musi mieć co najmniej 1/8 domieszki krwi arabskiej, we Francji natomiast wystarcza domieszka w wielkości 1/4. Konie angloarabskie nie mają wysokich wymagań żywieniowych i hodowlanych, co w porównaniu z doskonałymi umiejętnościami sprawia, że są tak bardzo popularne w europejskich stadninach. Pomimo energicznego temperamentu dobrze czują się z innymi końmi i raczej nie wszczynają konfliktów w stadzie, należy jednak uważać na narowiste ogiery.