Ogiery - Barokowy pinto

Pochodzenie i historia barokowego pinto

O faktycznej historii barokowego pinto tak naprawdę wiadomo niewiele. Największe piętno odcisnął ogier Bonte Nico pochodzący z Holandii, to dzięki jego sławie powstało stowarzyszenie hodowców tej rasy. W latach sześćdziesiątych XX wieku przybył on na farmę Lunia State, gdzie wykorzystywany był głównie do hodowli własnych klaczy. Jego niecodzienne i zjawiskowe umaszczenie wzbudzało jednak coraz większe zainteresowanie, a także podziw u obserwatorów i innych hodowców. Nie ulega zresztą wątpliwości, że to właśnie charakterystyczne plamy są największy wyróżnikiem na tle innych ras aż do dziś. Planując kupno barokowego pinto lub sprzedaż barokowego pinto warto mieć to na uwadze.

Z czasem ogier Nico był już tak znany, że regularnie pojawiał się nie tylko w regionalnych gazetach, ale i prawie o zasięgu krajowym. Nie dziwi zatem fakt, że potomstwo Nico było rozchwytywane i gwarantowało stadninie wysokie dochody. Z drugiej strony w ten sposób też rozpowszechniła się sama rasa wraz z jej cechami charakterystycznymi. Nico w trakcie swojego życia wyhodował aż 150 klaczy, co jak na tamte czasy jest wybitnym osiągnięciem.

Doprowadziło to również do założenia księgi stadnej. Barokowe pinto wpisywane są do niej do jednego z kilku rejestrów:

• oboje rodzice są nieznani,
• rodzice są znani,
• rodzice i dziadkowie są znani,

Barokowy pinto w jeździectwie

Barokowe pinto słyną ze znakomitych predyspozycji jeździeckich, cieszą się opinią dobrych i bardzo wszechstronnych wierzchowców. Wykonują polecenia jeźdźca, są odważne, szybkie i wytrzymałe, a przy tych cechują się bardzo dobrym usposobieniem. Dlatego też barokowe pinto wykorzystywane są w szeroko rozumianym jeździectwie począwszy od jazdy rekreacyjnej, przez ujeżdżenie, aż po starty w zawodach najwyższym poziomie. Barokowe pinto biorę też udział w rajdach wytrzymałościowych.