Kupno rasy Lewitzer - co mają do zaoferowania te niemieckie kuce? Potencjalnych nabywców z pewnością zainteresuje, że zwierzęta te są bardzo wytrzymałe, silne, chętne do współpracy i przyjaźnie nastawione do człowieka. Świetnie współpracują zwłaszcza z najmłodszymi. To nie koniec ich licznych zalet, dlatego jeżeli ktoś oferuje sprzedaż rasy Lewitzer, warto rozważyć tę inwestycję. Oto kilka faktów na temat kuców, które warto poznać.
Rasę Lewitzer wyhodowano w byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej, dokładnie w kraju Meklemburgia-Pomorze Przednie, w północno-wschodniej części Niemiec. Jest to więc rasa stosunkowo młoda, jednak warta uwagi. Sprzedaż rasy Lewitzer ma miejsce nie tylko w jej ojczyźnie, ale także innych krajach, gdyż kuce sprawdzają się bardzo dobrze jako wierzchowce, szczególnie dla dzieci i młodzieży. Osoba, którą interesuje kupno rasy Lewitzer, z pewnością chciałaby zacząć od poznania głównych cech pokroju kuców. Otóż są to kuce dosyć duże, osiągające do 130–148 cm w kłębie. Ze względu na osiągany wzrost dzieli się je na 3 kategorie, z czego "1" to kuce najmniejsze, ze sporą domieszką krwi szetlandzkiej, "2" to kuce większe, bardziej krzepkie, które można było wykorzystywać do pracy w polu, a także "3" - kuce największe.
Ich głowa jest duża, sucha, oczy czyste i pełne wyrazu, czoło szerokie, zaś uszy średniej wielkości. Profil prosty lub lekko wklęsły. Szyja ma średnią długość i jest prawidłowo uformowana. Co do korpusu, jest niezbyt długi, za to ma dobre proporcje. Kłąb jest wyraźnie zaznaczony, barki dobrze umięśnione, klatka piersiowa szeroka. Zad długi, dobrze umięśniony i lekko opadający. Zaletą niemieckich kuców są również silne, suche i prawidłowo ukształtowane kończyny z dobrze rozwiniętymi stawami oraz mocnymi, prawidłowo uformowanymi kopytami. Ułożenie kończyn również jest poprawne. Ruchy kuców są rozległe, rytmiczne, elastyczne, akcja swobodna, lekka.
Co do umaszczenia, to dominuje wśród nich tobiano, czyli obecność białych plam o regularnych brzegach, przechodzących przez grzbiet. Odbarwienia widoczne są także na kończynach. Około 25% potomstwa kuców ma jednak zabarwienie monochromatyczne. W obrębie rasy funkcjonuje również podział, zdeterminowany umaszczeniem. W sekcji oznaczanej jako "A" dominuje umaszczenie typu tobiano, przy czym maść podstawowa może być dowolna - występują tu wszystkie podstawowe, z wyjątkiem siwej. W sekcji oznaczanej jako "B" sklasyfikowane są natomiast wszystkie inne umaszczenia, z wyjątkiem pręgowania tygrysiego oraz overo (w tym przypadku plamy układają się na ciele konia w sposób bardziej horyzontalny, zaś krawędzie są nieregularne). We współczenej hodowli w pełni wykorzystuje się klacze jednokolorowe, natomiast jednolicie umaszczone ogiery mogą być wpisane do tak zwanej Księgi Ogierów II. Monochromatyczne osobniki z rasy Lewitzer posiadają wszelkie walory, charakterystyczne dla ich srokatych krewnych. Są więc szeroko wykorzystywane jako kuce wierzchowe i cenione nie tylko za wygląd, ale również temperament.
Kupno rasy Lewitzer - przed dokonaniem transakcji warto poznać kilka faktów na temat dziejów tej rasy, choć jest ona stosunkowo młoda. Kuce pochodzą z Meklemburgii-Pomorza Przedniego. Z początku regionalna hodowla drobnych koni była nastawiona wyłącznie na osobniki srokate, zwłaszcza umaszczone wzorem tobiano. Odpowiadało to typom B2 i B3 małych koni, hodowanych w NRD. Kuce Lewitzer są jednymi z potomków tych koni. W rejestrach widnieje również typ Pinto-Lewitzer. Na przestrzeni lat rasę uszlachetniano poprzez mieszanie krwi z innymi rasami, jednak od 1 listopada 2005 roku księga stadna Lewitzera została zamknięta, co oznacza, że hodowla jest prowadzona w czystości i nie jest dozwolone stosowanie dolewów krwi. Sprzedaż rasy Lewitzer jest nastawiona głównie na klientów poszukujących wysokiej jakości kuca do użytkowania przez dzieci i młodzież.
Kuce rasy Lewitzer mają bardzo wszechstronne zastosowanie w jeździectwie. Można użytkować je do jazdy rekreacyjnej, dla przyjemności, ale także sprawdzają się w różnych turniejach dla dzieci i młodzieży. Nieustannie potwierdzają swoją imponującą wytrzymałość i motywację do robienia kolejnych postępów. Są również uzdolnione w dziedzinie skoków przez przeszkody. Ich liczne talenty sprawiają, że często można spotkać się z nimi na zawodach jazdy konnej, pokazach, a w ostatnich latach trenowane są także w kierunku sportów wytrzymałościowych.
O zaletach kuców Lewitzer, na które czasami mówi się również "Lewitz" można mówić bardzo wiele. Są silne, pełne krzepy, mało wymagające, wytrwałe, szybko się regenerują. Jako kuce żywe i energiczne są zawsze chętne do działania. Dobrze współpracują z człowiekiem, zwłaszcza dziećmi i młodzieżą. Są nastawione przyjaźnie i pokojowo, lubią towarzystwo. Do uszlachetnienia rasy wykorzystywano reproduktory trakeńskie, konie pełnej krwi angielskiej, a także klacze różnych ras kuców, co odbiło się zarówno na ich wyglądzie, jak i temperamencie. Aby w pełni wykorzystać potencjał Lewitzera, potrzebny jest jednak jeździec, który potrafi właściwie ukierunkować temperament zwierzęcia.
Warto wiedzieć, że z Niemiec pochodzą również inne, interesujące rasy kuców. Jedną z bardziej popularnych jest niemiecki kuc wierzchowy, wyhodowany w latach 20. ubiegłego stulecia, a także German Classic Pony, wywodzący się od kuca szetlandzkiego.