Ogiery - Mangalarga Marchador

Pochodzenie i historia Mangalarga Marchador

Kupno i sprzedaż Mangalarga Marchador mają już długą historię. Konia wyhodowano ponad 100 lat temu okolicach Rio de Janeiro. Z początku konie rasy alter-real krzyżowano z klaczami berberyjskimi oraz andaluzyjskimi. W ten sposób uzyskano konie poruszające się töltem. Hodowcą, który zapoczątkował hodowlę rasy, był baron Francisco Gabriel Junqueira, natomiast jego stadnina nazywała się Mangalarga. To od niej wzięła się nazwa koni, które Junqueira z początku nazywał Sublime. Człon Marchador pojawił się dlatego, że hodowla obejmowała również konie, które nie poruszały się töltem i trzeba było je od siebie odróżnić. To właśnie sposób poruszania się stal się znakiem rozpoznawczym rasy. Hodowcy oraz badacze zainteresowani historią konia zauważyli, że co najmniej do 1910 roku większość ranczerów zaangażowanych w rozwój rasy, przede wszystkim zaś członkowie rodziny barona, postępowali zgodnie z jego zaleceniami, aby pracować nad sposobem chodzenia koni, a także ich wytrzymałością, odpornością, zdrowiem i temperamentem. W późniejszych latach udało się utrwalić te cechy. Rejestrem koni po raz pierwszy zajęło się Amerykańskie Stowarzyszenie Koni Mangalarga Marchador, założone w 2000 roku. Obecnie zarejestrowanych jest 350 000 koni rasy Mangalarga Marchador. Ich największym skupiskiem poza Brazylią jest Europa.

Mangalarga Marchador w jeździectwie

Mangalarga Marchador jest koniem wierzchowym, wykorzystywanym w różnych dyscyplinach, jednak najszerzej jako koń do jazdy rekreacyjnej. Dobrze przemieszcza się na nim po szlakach, gdyż osobie, która go dosiada, zapewnia komfort i wygodę. Konie są silne, odważne, poruszają się płynnie i z dużą pewnością siebie. Dawniej były również wykorzystywane do pracy na brazylijskich farmach i hacjendach.

Mangalarga Marchador a Mangalarga Paulista - co je odróżnia?

Te dwie brazylijskie rasy koni są ze sobą porównywane, gdyż pochodzą z tej samej stajni, prowadzonej przez barona Junqueira. Odróżnia je jednak chód, gdyż Marchador potrafi poruszać się töltem, a nie inochodem, który polega na jednoczesnym unoszeniu nóg po tej samej stronie ciała. Taki sposób chodu również jest bardzo lubiany przez jeźdźców oraz pozwala pokonywać duże odległości, nie męcząc ani jeźdźca, ani konia. Ciekawostką jest, że niektóre rasy koni potrafią poruszać się każdym z tych dwóch sposobów. Dobrym przykładem są konie islandzkie.