Ogiery - Murgese

Pochodzenie i historia Murgese

Powszechnie uważa się, że rasa Murgese powstała w czasach, kiedy to Włochy znajdowały się pod panowaniem hiszpańskim. Do dziś występują pewne niejasności związane z ich pochodzeniem, najprawdopodobniej jednak Murgese ewoluowały w wyniku kojarzenia ze sobą koni arabskich oraz koni rasy Barb - możliwe jest też dodanie krwi rodzimych ras włoskich, szczególnie neapolitańskiej. W XV i XVI wieku Murgese były wykorzystywane przede wszystkim we włoskiej kawalerii, w wyniku czego populacja niemal całkowicie wyginęła. Dobrze o tym pamiętać dziś, jeśli w planie jest kupno Murgese lub sprzedaż Murgese.

W 1562 roku Claudio Corte w swoim dziele Il Caballarizzo wspominał, jak najlepsze konie neapolitańskie przybyły z regionu Kalabrii i Apulii, by wziąć udział w wielkich wojnach włoskich - a to one były przecież przodkami Murgese. Aż do 1926 roku nie istniały żadne przepisy hodowlane, przez co widoczna była duża różnorodność osobnicza. Udało się jednak przywrócić liczebność gatunki dzięki hodowli selektywnej, do rewitalizacji wybrano stado składające się z 9 ogierów i 46 klaczy. Pierwsza hodowla selektywna dla rozwoju współczesnych koni Murgese miała miejsce w regionalnym instytucie, w którym wykorzystano wspomniane ogiery, takie jak Granduca, Araldo delle Murge i Nerone. Obecnie populacja stopniowo się zwiększa, konie te jednak wciąż należą do rzadkich.

Konie Murgese w jeździectwie

Obecnie Murgese wykorzystywane są najczęściej do jazdy trekkingowej i przełajowej, choć pierwotnie używane były przede wszystkim w pracach gospodarskich i rolniczych. Oczywiście do dziś można spotkać Murgese wykonujące takie zadania, szczególnie w wiejskich rejonach Apulii - wynika to z dużej uniwersalności rasy, jej łagodności oraz łatwości w wykonywaniu poleceń. Konie Murgese uważane są za idealne do nauki jazdy i ujeżdżenia przez osoby mało doświadczone. Rzadziej Murgese wykorzystuje się do krzyżowania z innymi rasami. Przy hodowli tych wspaniałych koni z Włoch należy pamiętać o zapewnieniu wysokowartościowej diety, dopuszczalne jest podawanie źródeł tłuszczu i błonnika.