Ogiery - Mustang

Pochodzenie i historia mustangów

Nazwa tej rasy koni wywodzi się od hiszpańskiego słowa "musteno", które oznacza "bez właściciela". Określenie to zresztą bardzo pasuje do mustangów. Ich historia rozpoczyna się w XVI wieku, kiedy to hiszpańscy konkwistadorzy podbijali tereny Ameryki Północnej. Po przybyciu do nowych ziem, nie udało się upilnować wszystkich osobników, które zamieszkały na amerykańskiej prerii. W ten sposób wyewoluowała rasa mustangów, która znana jest do dziś.

Mustangi są pod ochroną od 1971 roku. Choć w XVIII wieku było ich około 5 mln, to obecną populację szacuje się na jedynie 10 000 osobników. W USA występują na wolności w co najmniej 10 stanach. Do dużych czystek doszło przy próbach uprawy prerii, jednak najwięcej koni tej rasy zginęło podczas I wojny światowej, gdzie były zabijane z uwagi na swoją wartościową skórę oraz jako pokarm dla zwierząt domowych.

Użyteczność mustangów

Obecnie mustangi wykorzystywane są przede wszystkim w celach hodowlanych, bardzo rzadko służą natomiast do pracy. Z powodu swojej wytrzymałości oraz szybkości, dawniej znakomicie sprawdzały się w celach transportowych, co w pewnej mierze ma miejsce także dziś. Warto też dodać, że z uwagi na krępe nogi, mustangi świetnie sprawdzają się podczas długich podróży, gdyż nie są tak narażone na uszkodzenia i kontuzje.

Mustangi dziko żyjące na prerii żywią się liśćmi roślin oraz trawą, udomowione nie mają wygórowanych wymagań żywieniowych. To konie bardzo wytrzymałe i łatwo dostosowują się do trudnych warunków życia - potrafią poradzić sobie na prerii nawet w czasie zimy, kiedy to dostęp do pożywienia jest bardzo ograniczony. Ciekawostką jest też fakt, że przez lata rozwinęły umiejętność robienia przerębli w lodzie, aby w ten sposób uzyskać dostęp do wody.

Stadne życie mustangów

Mustangi, podobnie jak rasy koni żyjące przed pojawieniem się człowieka, żyją w stadach, w których skład wchodzi ogier, klacze (od 2 do 18) oraz źrebięta. W środowisku naturalnym stadne życie pozwala na łatwiejsze odnajdywanie pożywienia i ochronę przed naturalnymi wrogami (np. pumy, kojoty i wilki). Ponadto ogranicza to terytorium stada, przez co nie dochodzi do walk z innymi mustangami. Na wolności wykazują bardzo duży instynkt migracyjny, niemal bez przerwy przemierzając prerię. Udomowione mustangi potrzebują dużo ruchu oraz obszernego wybiegu.

Ciąża mustangów trwa od 330 do 335 dni (11 miesięcy). Samica przed porodem oddala się od stada i wraca do niego dopiero po kilku dniach, choć źrebię może samodzielnie chodzić znacznie wcześniej. Zwykle rodzi się jedno lub dwa źrebięta. W pierwszych miesiącach młodymi opiekuje się wyłącznie klacz. Choć mustangi uważane są powszechnie za agresywną rasę, w rzeczywistości są raczej przyjazne i szczególnie troskliwie dbają o swoje źrebięta.