Wykorzystanie i charakterystyka Paso Fino
Konie Paso Fino nie należą do zbyt dużych. Mierzą zwykle od 140 do 150 cm w kłębie, jednak jak na swoje rozmiary i lekką budowę, mogą poszczycić się naprawdę imponującą siłą. Głowa konia jest raczej mała oraz sucha, osadzona ma muskularnej szyi. Co ciekawe, Paso Fino ma unikatową cechę, którą są "tygrysie oczy" - tęczówki przedstawicieli tej rasy mają kolor żółty, bursztynowy lub jasnopomarańczowy. Gdy w grę wchodzi kupno i sprzedaż Paso Fino, takie szczegóły mogą być bardzo istotne, bo świadczą o wyjątkowości tych koni. Inne cechy anatomii, to potężne łopatki i głęboka, szeroka klatka piersiowa, która zapewnia wiele miejsca sercu i płucom. Grzbiet przeważnie jest krótki, a zad ma kształt owalny, z dosyć nisko osadzonym ogonem. Nogi u tej rasy są bardzo mocne. Co do umaszczenia, występuje właściwie każde. Warto zaznaczyć, że rasa ogólnie nie jest jednorodna i pomimo pewnych charakterystycznych aspektów, można spotkać konie o zróżnicowanej prezencji.
Mówiąc o najważniejszych cechach koni, trudno nie wspomnieć o ich osobowości, która również jest bardzo ciekawa. Paso Fino jest bowiem koniem, na którego zaufanie trzeba sobie zasłużyć, jednak cierpliwość popłaca. Pomimo dosyć indywidualnej osobowości, kiedy koń i jeździec dobrze się ze sobą zgrają, mogą stworzyć świetny duet. Koń jest wówczas skory do współpracy i pomimo dużych pokładów energii, jego temperament jest raczej opanowany i łagodny.
Pochodzenie i historia Paso Fino
Kupno i sprzedaż Paso Fino - warto wiedzieć, że hodowla tej rasy ma już kilkuwiekową tradycję. Jej powstanie, podobnie jak w przypadku wielu innych ras amerykańskich, miało ścisły związek z przybyciem hiszpańskich konkwistadorów, którzy zabrali ze sobą swoje konie. Pierwsze osobniki tej rasy pojawiły się w roku 1509 za sprawą Martina de Salazara, a w 1550 roku ruszyła już selektywna hodowla. Paso Fino powstał na skutek krzyżowania pochodzącej z Hiszpanii rasy Jennet (obecnie już wymarłej) z końmi andaluzyjskimi. W jego żyłach płynie również krew koni berberyjskich. Rasę rozwijano w taki sposób, aby konie były wygodne dla jeźdźców i jednocześnie wytrzymałe. Ich wykorzystanie było bardzo szerokie, głównie w zawodach i wyścigach konnych. W 1943 roku powstała Federacja Sportu Koni Paso Fino z Puerto Rico, która zajęła się również rejestrem przedstawicieli rasy. Federacja zajęła się też organizacją dorocznych konkursów.
Paso Fino w jeździectwie
Paso Fino to konie o wszechstronnych uzdolnieniach. Oprócz tego, że biorą udział w pokazach, organizowanych tylko dla osobników tej rasy, konkurują również z innymi końmi. Sprawdzają się doskonale w jeździe terenowej, jak i konkurencjach wytrzymałościowych oraz różnego typu zawodach hippicznych. Szybkie, zwinne o potężnym napędzie, przy tym wygodne dla dosiadających ich jeźdźców, gdyż grzbiet i zad amortyzują wstrząsy. Paso Fino potrafi dobrze poruszać się stępem i galopem, ponadto rasa wykorzystuje trzy wyjątkowe rodzaje chodów: paso fino (chód paradny, używa się go głównie podczas pokazów, kopyta wówczas bardzo szybko poruszają się w górę i dół), paso corto (chód, którego prędkość mieści się między skróconym a wyciągniętym galopem) oraz paso largo (chód bardzo szybki, będący rodzajem kłusa). Konie Paso Fino są spokrewnione z inną znaną rasą - Paso Peruano.
