Sprzedaż konia Moritzburger - taka oferta nie pojawia się zbyt często, bo Moritzburger nie jest właściwie wyodrębnioną rasą koni, a określeniem, którym opisuje się krzyżówki ciężkich, ciepłokrwistych koni, hodowanych w Saksonii. Są to typowe konie sportowe, trenowane w różnych dyscyplinach. Dobrze radzą sobie w ujeżdżaniu, powożeniu, ale też skokach przez przeszkody. Oczywiście świetnie sprawdzają się jako wierzchowce do jazdy rekreacyjnej. Kupno konia Moritzburger - co należy wiedzieć na temat budowy, osobowości oraz innych cech charakterystycznych przedstawicieli tej grupy? Oto kilka kluczowych informacji, które warto znać.
Podobne zapytania
DE
DE
DE
NL
NL
PL
DE
BE
BE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
DE
Gdy oferowana jest sprzedaż konia Moritzburger, potencjalny kupiec przeważnie zaczyna od zapoznania się z cechami anatomii oraz temperamentu tych zwierząt. Typowy Moritzburger ma ciężką i zarazem atletyczną budowę ciała. Jest więc silny i wytrzymały, stąd jego potencjał w wielu dyscyplinach jeździeckich. Wysokość w kłębie zwykle mieści się w przedziale od 157 do 165 cm, można więc określić go jako konia o średniej wielkości. Głowa jest również średnia, z prostym profilem, szyja delikatnie wygięta, zad mocny, nogi silne i gibkie. Jeżeli chodzi o umaszczenie, w obrębie grupy występuje duża różnorodność, dopuszczalne są właściwie wszystkie naturalne maści, jak kara, gniada, ciemnogniada czy kasztanowata.
Budowa koni zapewnia im elastyczne ruchy, bardzo dobry balans oraz możliwość sprawnego poruszania się różnymi chodami.
Osoba, którą interesuje kupno konia Moritzburger, zapewne jest także zainteresowana jego temperamentem, gdyż od niego w dużej mierze zależy, jak będzie współpracowało się z wierzchowcem. Miłośnicy saksońskich koni podkreślają ich liczne walory osobowości: przyjazne nastawienie do ludzi, pojętność, chęć do treningów, a także lojalność. Wszystko to sprawia, że zainteresowanych nabyciem przedstawicieli tej grupy nie brakuje.
Kupno konia Moritzburger - co wiadomo na temat historii tego rodzaju koni? Informacji jest niewiele, ze względu na fakt, iż nie są one wyodrębnioną rasą. Nazwa "Moritzburger" wzięła się od stadniny państwowej Moritzburg, obsługującej dwa kraje związkowe w Niemczech: Saksonię i Turyngię. Moritzburgery uzyskano natomiast poprzez krzyżowanie niemieckich koni wierzchowych z cięższymi końmi gorącokrwistymi. Sprzedaż koni Moritzburger ma jednak miejsce nie tylko na obszarach, z których pochodzą, ale także poza granicami Niemiec.
Jako nowoczesne konie sportowe Moritzburgery sprawdzają się w różnych dyscyplinach, a jeźdźcy podkreślają, że członkowie tej grupy to konie bardzo wytrwałe, ambitne i dążące do wygranej. Jednocześnie bardzo sympatyczne i skore do współpracy z człowiekiem. Wśród dyscyplin, w których odnoszą największe sukcesy, często wymienia się ujeżdżanie (dresaż). Jest to olimpijska konkurencja jeździecka, która polega na wykonywaniu przez konia i jeźdźca serii określonych ruchów, zwanych figurami. Opanowanie podstaw tej dyscypliny jest kluczowe przy uprawianiu innych dyscyplin jeździeckich, na przykład skoków. Dresaż stanowi także jedną z trzech prób w ramach wszechstronnego konkursu konia wierzchowego. Moritzburgery dobrze radzą sobie także w skokach przez przeszkody. Nie wszyscy jednak są nimi zainteresowani wyłącznie w ramach jeździectwa wyczynowego. Nie ma przeszkód aby użytkować je do jazdy rekreacyjnej, dla przyjemności.
W kształtowaniu się cech koni Moritzburger dużą rolę odegrały ciężkie konie gorącokrwiste, nazywane w języku niemieckim Schwere Warmblüter. Jednym z bardziej znanych jest Ostfriesen, czyli ciężki saksoński koń gorącokrwisty, używany zwłaszcza jako koń do powożenia i rekreacji. Innym przedstawicielem tej grupy jest Alt-Oldenburger, który ma z Ostfriesenem wiele cech wspólnych. Kolejna rasa, Alt-Württemberger, również cieszy się w Niemczech sporą popularnością i używana jest między innymi w agrokulturze. Rottaler, który obecnie jest nazywany bawarskim koniem gorącokrwistym, stanowi natomiast jedną z nowoczesnych ras niemieckich - dziś koń sportowy (również uzdolniony w kategoriach ujeżdżania i skoków), dawniej głównie roboczy, gdyż charakteryzuje się sporą siłą. Rodzina ciężkich koni gorącokrwistych w Niemczech jest jednak większa, a każda z ras ma spore grono sympatyków.