Koń szuka jeźdźca
Koń angloarabski to jedna z popularniejszych wśród hodowców ras koni gorącokrwistych. Jak słusznie wskazuje nazwa, gatunek ten powstał w wyniku skrzyżowania konia arabskiego z koniem angielskim. Podobnie też wszystkie konie gorącokrwiste, angloaraby cechują się żywiołowym temperamentem oraz wysoką inteligencją, co przekłada się na dużą uniwersalność wykorzystania tego zwierzęcia. Czynnik ten jest zresztą bardzo istotny, jeśli w perspektywie znajduje się kupno konia angloarabskiego w dobrej cenie lub sprzedaż konia angloarabskiego. Warto też dodać, że angloaraby odnoszą wielkie sukcesy w jeździeckich dyscyplinach sportowych. Rasę oznacza się symbolem "xxoo", co jest wyrazem połączenia pełnej krwi angielskiej ("xx") i czystej krwi arabskiej ("oo").
Wykorzystanie i charakterystyka konia angloarabskiego
Jak łatwo się domyślić, z uwagi na swoje pochodzenie, angloaraby łączą w sobie mocne strony rasy angielskiej i rasy arabskiej. Prezentują się bardzo szlachetnie i elegancko, posiadają znakomicie wyprofilowaną głowę oraz mocną szyję, a do tego długie i ukośne łopatki. Wyraźnie zarysowany kłąb znajduje się na wysokości od 155 cm do 165 cm, charakterystyczny jest też silny, umięśniony i lekko ścięty zad. Małe i twarde kopyta przydają się podczas poruszania w różnych warunkach. Angloaraby najczęściej występują w umaszczeniu kasztanowatym, gniadym i siwym, barwę zwierzęcia warto wziąć pod uwagę, jeżeli planowane jest kupno konia angloarabskiego lub sprzedaż konia angloarabskiego.
Angloaraby słyną bardzo wydajnego chodu, świetnego galopu oraz doskonałych zdolności do skoków przez przeszkody. Mają również niezwykle gorący i dynamiczny temperament, przez co czasem sprawiają trudności w opanowaniu. Uważa się, że to wynik dziedziczenia po równie żywiołowych i energicznych koniach angielskich. Oprócz tego konie angloarabskie są niezwykle szybkie i zwinne oraz bardzo wyczulone na polecenia wydawane pomocami jeździeckimi.
Pochodzenie i historia konia angloarabskiego
Konie angloarabskie cieszą się dość długą historią, jej początki związane są z przybyciem ludu Maurów do Hiszpanii i południowej Francji. Konie orientalne trafiały do Europy także wraz z krzyżowcami w czasie ich powrotów z Bliskiego Wschodu. To właśnie we Francji początkowo próbowano je krzyżować, w czasach panowania Napoleona stadnina Pampadour była największym i najpopularniejszym miejscem hodowli tego gatunku. Za wzór obrano podobną stadninę angloarabów znajdującą się w Zweibrücken, którą zawiadywał książę Palatynatu Christian IV. W ten sposób Eugène Gayot stworzył francuską hodowlę koni angloarabskich, które wkrótce zyskały sławę w całej Europie. Księga stadna rasy jest oficjalnie prowadzona od 1880 roku. Obecnie angloaraby cieszą się ogromnym zainteresowaniem także w Wielkiej Brytanii i w Polsce, o czym warto pamiętać, planując kupno konia angloarabskiego lub sprzedaż konia angloarabskiego.
Konie angloarabskie w jeździectwie
Konie angloarabskie to zwierzęta cechujące się wszechstronnym wykorzystaniem, obecnie bardzo często użytkowane są do ujeżdżenia, skoków przez przeszkody czy do WKKW (Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego). Jak widać więc angloaraby znakomicie odnajdują się w najważniejszych dyscyplinach sportów konnych, czego największym potwierdzeniem są ogromne sukcesy w różnych konkurencjach na całym świecie. Konie angloarabskie predysponowane są do wyścigów z uwagi na wrodzoną szybkość odziedziczoną po rasie arabskiej. Nieco rzadziej natomiast angloaraby można spotkać przy okazji zaprzęgów.
Hodowla konia angloarabskiego
Pewnego rodzaju ciekawostką jest fakt, że konie angloarabskiej są o wiele łatwiejsze w hodowli i utrzymaniu aniżeli tradycyjne konie pełnej krwi angielskiej. Aby zwierzę zostało wpisane do księgi stadnej w Wielkiej Brytanii, musi mieć co najmniej 1/8 domieszki krwi arabskiej, we Francji natomiast wystarcza domieszka w wielkości 1/4. Konie angloarabskie nie mają wysokich wymagań żywieniowych i hodowlanych, co w porównaniu z doskonałymi umiejętnościami sprawia, że są tak bardzo popularne w europejskich stadninach. Pomimo energicznego temperamentu dobrze czują się z innymi końmi i raczej nie wszczynają konfliktów w stadzie, należy jednak uważać na narowiste ogiery.