Koń szuka jeźdźca
Camargue to konie stosunkowo nieduże, lecz przy tym bardzo wytrzymałe. Choć dokładne ich pochodzenie wciąż pozostaje kwestią sporną, powszechnie uważa się, że to jedna z najstarszych ras, która jednocześnie zamieszkiwała region o tej samej nazwie. Na jej wielowiekowe korzenie wskazuje także duża odporność na wpływy obcej krwi. Kupno camargue to świetna transakcja biorąc pod uwagę uniwersalność wykorzystania rasy, na sprzedaż camargue wpływ mają natomiast takie czynniki jak umaszczenie czy umiejętności zwierzęcia. Camargue doskonale przystosowały się do życia w trudnych warunkach, dlatego też nie wymagają specjalistycznego przygotowania stadniny czy wyjątkowo troskliwej opieki. W Polsce camargue określane bywają jako "siwki".
Wykorzystanie i charakterystyka camargue
Camargue to jedyne w swoim rodzaju konie, które zawsze występują w szarym lub siwym umaszczeniu. Wynika to z faktu, iż mają one czarną skórę przykrytą białą sierścią. W pierwszych latach życia sierść ma nieco ciemniejsze zabarwienie, z biegiem czasu dochodzi jednak do jej rozjaśnienia. Konie te osiągają dorosłość po około 5-7 latach, co należy wziąć pod uwagę planując kupno camargue lub sprzedaż camargue. Ich wysokość w kłębie waha się od 135 cm do 150 cm, podczas gdy waga wynosi od 350 kg do 500 kg. Mimo umiarkowanych rozmiarów są jednak zdolne do swobodnego noszenia dorosłych, a do tego charakteryzują się dużą wytrzymałością oraz inteligencją. Camargue ponadto mają głęboką klatkę piersiową, wyrazistą głowę, szeroko osadzone oczy, obfitą grzywę i ogon, umiarkowanie zarysowany kłąb, nisko osadzony i zwarty korpus oraz umięśnione i długie nogi. Rasa słynie też z dużych, szerokich i twardych kopyt, które ułatwiają poruszanie w trudnym terenie.
Pochodzenie i historia camargue
Jak już wspomniano, pochodzenie camargue budzi pewne kontrowersje. Część badaczy uważa, że camargue to przodkowie koni z epoki lodowcowej z Solute, inni natomiast, że jego najbliższym krewnym są północnoafrykańskie konie berberyjskie. W rzeczywistości jednak najbardziej prawdopodobne jest twierdzenie, że zwierzęta te żyły w południowej Francji w delcie Rodanu już od tysięcy lat. Wizerunki koni przypominających camargue znaleziono na malowidłach naskalnych w jaskiniach Lascaux i Niaux, których wiek szacuje się nawet na 15 000 lat. Nie wyklucza się też domieszki krwi koni mongolskich i azjatyckich, które pojawiły się w tym regionie 2 000 lat temu. Z pewnością jednak w VII i VIII wieku camargue były krzyżowane z wymienionym nieco wcześniej koniem berberyjskim.
Co ciekawe, camargue do dziś żyją na wpół dziko w stadach liczących około 40-50 sztuk, grupy takie określa się jako "manades". Zwierzęta są nietknięte wpływami zewnętrznymi i posiadają niezmienione cechy od ponad tysiąca lat, co czyni je wyjątkowymi na tle zdecydowanej większości gatunków europejskich. Warto wziąć to pod uwagę planując zarówno kupno camargue, jak i sprzedaż camargue do innej hodowli.
Camargue oficjalnie uznano za rasę w 1968 roku, a manades są pod stałą opieką weterynarzy. Źrebięta są znakowane, a ogiery nieprzydatne do rozrodu kastruje się w wieku 3 lat.
Camargue w jeździectwie i nie tylko
Konie camargue to uznane wierzchowce, która sprawdzają się także w szeroko rozumianej rekreacji i pracy. We Francji dorosłe zwierzęta wykorzystuje się przy pasterstwie, szczególnie przy stadach czarnych byków, praca ta jest dla koni bardzo ciężka, bywa również nadzwyczaj niebezpieczna. W pobliżu jeziora Vaccares można wybrać się w niezapomnianą przejażdżkę na grzbiecie camargue.
Camargue są szczególnie znane z jazdy w stylu guardians, który wywodzi się od stylu iberyjskiego. Jej specyfika polega na wykorzystaniu długich strzemion i luźnych wodzy, przez co zwierzę musi reagować na najdrobniejsze polecenia. Camargue doskonale sobie z tym radzą z uwagi na spokojne usposobienie oraz naturalną inteligencję. Ponadto camargue są użytkowanie w grach jeździeckich, ujeżdżeniu oraz różnego rodzaju jazdach długodystansowych. Poszukując wytrzymałego wierzchowca, który jest łatwy w prowadzeniu, poleca się rozważyć kupno camargue.