Wykorzystanie i charakterystyka Gelderländera
Gelderländery najczęściej występują w umaszczeniu kasztanowatym, można jednak spotkać także osobniki m.in. kare, gniade czy popielate. Nierzadko mają również białe oznaczenia na nogach i głowie, zazwyczaj we wzorze sabino lub tobiano. Gelderländery posiadają długie głowy z dość płaskim czołem oraz prostym profilem, szyja jest natomiast dobrze ukształtowana i umięśniona. Mają też wydatny i szeroki kłąb oraz długi grzbiet, który płynnie przechodzi w równomierny zad. Ogon jest zazwyczaj wysoko osadzony, klatka piersiowa pełna i głęboka z długimi i pochylonymi łopatkami. Gelderländery wyróżniają się potężnymi nogami z mocnymi i szerokimi stawami, a do tego kopyta są twarde i odporne na uszkodzenia. Wysokość w kłębie wynosi przeciętnie od 153 do 162 cm.
Mając na uwadze kupno Gelderländera lub sprzedaż Gelderländera warto przypomnieć, że rasa ta jest zbliżona do rasy Groningen, w odróżnieniu od niech jest jednak bardziej wyrafinowana i elegancka. Ponadto kłus Gelderländerów charakteryzuje się wysoką akcją, konie znakomicie radzą sobie w terenie, słuchają jeźdźca i są bardzo wszechstronnie użytkowane.
Pochodzenie i historia Gelderländera
Historia rasy Gelderländer jest bardzo interesująca i z pewnością warto ją poznać. Rasa ta ma swoje początki w XVIII wieku, powstała w Gelderland, prowincji w środkowo-wschodniej Holandii, której zawdzięcza zresztą swoją nazwę. Do rozwoju tej rasy przyczyniło się kilka ogierów z ras: Norman, Norfolk Roadster, Andalusian, Holstein i Neapolitan. Zwierzęta te zostały skrzyżowane z miejscowymi klaczami, aby stworzyć stylowego konia powozowego, który byłby przy tym wszechstronny, nadając się również m.in. do pracy w gospodarstwie. Dzięki temu rozważając kupno Gelderländera można mieć pewność, że nabyte zostanie bardzo uniwersalne zwierzę. Sprzedaż Gelderländer to natomiast szansa na spory zarobek.
W XIX wieku Gelderländery zostały wzbogacone krwią kilku innych czołowych ras: Thoroughbred, Hackney, East Friesian i Oldenburg. Pozwoliło to na jej uszlachetnienie oraz poprawę predyspozycji roboczych oraz jeździeckich, zwiększając przy tym ich grację fizyczną. Od połowy XX wieku popularność Gelderländerów stopniowo maleje, wciąż jednak cieszą się dużym uznaniem przede wszystkim na terenie Holandii. Obecnie "Koninklijk Warmbloed Paardenstamboek Nederland" (KWPN) rejestruje konie z Gelderland w osobnej księdze stadnej.
Gelderländery w jeździectwie
Jak już wspomniano, Gelderländery to konie bardzo uniwersalne, dlatego też znajdują zastosowanie w różnych dziedzinach. Rasa ta jest bardzo przyjazna, z tego powodu wykorzystuje się ją m.in. w szkółkach jeździeckich. Ponadto dawniej były szeroko użytkowanie w powożeniu oraz transporcie. Obecnie bardzo często Gelderländery rywalizują w ujeżdżeniu i konkursach skoków przez przeszkody - i to nawet na poziomie międzynarodowym. Pierwszym doskonałym skoczkiem był Gondelier, Mistrz Holandii w skokach z 1972 r., który pokonał wysokość 2,20 metra (około 7'3"). Ponadto Gelderländery są uznawane za konie długowieczne i bardzo solidne, znane są przypadki osobników tej rasy, które startowały w oficjalnych zawodach nawet w wieku 20 lat. To jednak nie wszystkie zastosowania. Oprócz jazdy konnej, skoków czy powożenia, najlepsze Gelderländery wykorzystywane są jako zwierzęta hodowlane w celu utrzymania cech charakterystycznych rasy. Kupując Gelderländera warto pamiętać, że to konie bardzo utalentowane i chętne do współpracy, nie wymagają również specjalnych warunków hodowlanych.
